Standard (EADGBE)

Anfangston:

Ich wach auf am Nachmittag, der Sodbrand ist enorm, ja gestern war ich wieder gut in Form!

Im Gaumen sitzt der Pelzebub, das Aug' is dunkelrot, die Hypophyse spielt das Lied vom Tod!

Während ich mich uebergeb', schwoer ich mir ferngesteuert:

Sofern den Tag ich ueberleb, es wird nie mehr gefeiert.

Weil morgen, jo morgen fang i a neues Leben an,

und wenn net morgen, dann uebermorgen oder zumindest irgendwann

fang i wieder a neues Leben an

Doch wie ich um die Eckn kumm, seh ich mein Stammlokal und wieder hab ich keine andre Wahl.

Da Franz, da Joe, da Ferdinand san a scho wieda do, jo wos macht denn schon ein Achtl oder zwo?

Beim 5.Achtl quaelt mich noch der Gewissensbiss

doch was soll's wenn dieser Tag sowieso verschissn is.

Doch morgen, jo morgen fang i a neues Leben an,

und wenn net morgen, dann uebermorgen oder zumindest irgendwann

fang i wieder a neues Leben an

Es ist 4 Uhr in der Frueh, i ruaf mei Schatzerl an und zaertlich lalle ich ins Telefon:

"Du Mausi ich bin haengen bliebn, wasst eh, in mein Lokal, doch das war bestimmt das letzte Mal.

Ich schwoer's!

Die Hauptsach is, wir lieben uns, Du wasst wie i Di mog..."

Drauf sagt zu mir mein Mausilein: "Huach zu, wos i dir sog:

Morgen, jo morgen fang i a neues Leben an,

ganz sicher morgen, net uebermorgen oder vielleicht erst irgendwann

such i mir an, der net nur saufn kann!"